Er was eens… Een klein dorpje vlak langs Maastricht. Hoewel je er vanuit de drukte van de stad zo inwandelde, leek het hier eerder op landelijk Limburg. Uitgestrekte weilanden en een gezellige dorpskern, omgeven door geschiedenis.
Regelmatig gaat ze te voet naar haar werk. Een heerlijke wandeling van het Jekerkwartier naar de Markt en weer terug. Vervelen doet het nooit, afschakelen lukt altijd! Aldus burgemeester Annemarie Penn-te Strake.
Wie op zoek is naar hippe winkels en verrassende boetieks, is in de binnenstad aan het juiste adres. In deze wijk wandel je van het water tot aan het Vrijthof, en van de Markt via de Grote Staat naar het Onze Lieve Vrouweplein.
In de winter zoeken we graag met z’n allen de knusse plekjes op. Voor de haard na een frisse wandeling, neerstrijken in een gezellige bruine kroeg en met een blosje op je wangen warme chocolademelk bestellen.
De straten die met de kenmerkende kinderköpkes zijn bestraat, zijn het decor van een stad die perfect is voor een winkelmiddag soigneren in Maastricht.
Ben je eigenlijk onderdeel van een groter geheel, maar word je vanwege je eigenheid apart aangeduid, dan ben je per definitie goed bezig.
Zodra onze ogen gewend zijn aan het donker zien we een bijna kleurloos beeld van decor en spelers. We zien een bunker als toren van de koning in een desolaat landschap van aarden drek.
De klokken luiden. We mogen naar binnen: de Papyruszaal is geopend! Mensen stromen vanuit alle ingangen de zaal binnen. Er klinkt geroezemoes, gelach, er wordt gezwaaid naar bekenden.
Het was een moment van feest en dat werd al snel duidelijk. We werden ontvangen door een prachtig openingsbeeld van rode sferische lampen en grote posters aan de zijkanten van het gebouw.
