Franscz Witte maakt schetsen tijdens zijn wandelingen in de natuur. Deze bevatten een zekere intimiteit, onvolkomen en volkomen tegelijk.
Carousel, gebruik pijltjestoetsen om te navigeren.
In tegenstelling tot een schilderij is een schets altijd goed, het waardeoordeel wordt achterwege gelaten. De schetsen van Franszc zijn te vol…
In tegenstelling tot een schilderij is een schets altijd goed, het waardeoordeel wordt achterwege gelaten. De schetsen van Franszc zijn te volgen als een reis, een vloeiende beweging met rustpunten van verwondering maar met ruimte voor de aanwezigheid van de ander. Zijn ‘uitnodiging’ om mee te wandelen vraagt om een bepaalde mate van integriteit daar je tijdens de reis niet alleen het landschap maar ook het gevoelsleven van jezelf en de ander ontmoet. Ieder volgt hierin zijn eigen, unieke pad maar gaat ook de dialoog aan met de ander. De kunstenaar volgt met het oog en de hand lijnen en door het toevoegen van kleur wordt niet alleen de werkelijkheid maar ook de gelaagdheid van het beeld getoond. Omdat de schetsen voortvloeien uit de emotie van het moment van het maken, voeren ze kunstenaar en beschouwer terug naar de plaats en tijd waar ze zijn ontstaan. Het uiteindelijke eindresultaat, de schilderijen, vormen het logische vervolg op die beleving.
Carousel, gebruik pijltjestoetsen om te navigeren.