Eugène Laudy

Monumentale kunst was tussen 1900 en 1960 de belangrijkste en meest kenmerkende kunstvorm in Limburg. Deze stond  ten dienste van de totale gemeenschap  en voorzag de bevolking van ‘schoonheid’ en morele religieuze normen. De makers waren meestal geen autonome of vrije kunstenaars maar meer veredelde ambachtslieden, geworteld in de katholieke samenleving. Ze werden de ‘Monumentalisten’ genoemd en verdienden hun brood met het maken van mozaïeken, reliëfs, muurschilderingen en glas-in-loodramen voor kerken, gemeentehuizen, scholen, kantoren en ziekenhuizen. Eugène Laudy was een belangrijke exponent van deze groep Monumentalisten. De jubileumtentoonstelling in Museum Valkenburg van deze grote Heerlenaar was in 2021 gepland ter gelegenheid van zijn 100e geboortedag, maar moest helaas worden uitgesteld vanwege corona en de watersnood in Valkenburg.

Eugène Laudy werd in 1921 geboren in Heerlen als zoon van een tekenleraar. Na de HBS volgde hij van 1936 tot 1941 de Middelbare Kunstnijverheidsschool in Maastricht. Laudy specialiseerde zich in de monumentale kunst. Zijn verblijf in 1947 van enkele maanden in Ravenna, centrum van de Vroegchristelijke en Byzantijnse kunst en latere studiereizen naar Frankrijk, Spanje en Italië brachten hem veel inspiratie. Na de afronding van zijn studie startte hij  een beroepspraktijk op de Benzenraderweg in Heerlen, waar hij zijn hele leven beroepsmatig werkzaam bleef. Hij trouwde in 1948 met Fientje Vaessen, samen kregen ze zes kinderen.

Hoewel hij in alle technieken actief bleef, was hij door het grote aantal glasopdrachten in de kerkenbouw gedurende de jaren vijftig toch vooral glazenier. Laudy was vanaf 1949 lid van de katholieke kunstenaars-vereniging (AKKV) de Vereniging van Beoefenaars van de Monumentale Kunsten en van Scheppend Ambacht Limburg. Hij nam binnen die verbanden regelmatig deel aan exposities in en buiten Limburg.