Muda by Fabrice Hermans Kunstenaar Fabrice Hermans meent dat het fysieke materiaal van zijn autonome kunstwerken auto/techniek-gerelateerd zou moeten zijn.
Muda by Fabrice Hermans Kunstenaar Fabrice Hermans meent dat het fysieke materiaal van zijn autonome kunstwerken auto/techniek-gerelateerd zou…
Muda by Fabrice Hermans Kunstenaar Fabrice Hermans meent dat het fysieke materiaal van zijn autonome kunstwerken auto/techniek-gerelateerd zou moeten zijn. In zijn woorden: De veelvuldige onderzoeken in het ziekenhuis heb ik ervaren als “demonteren en monteren”. Weer thuis schilderde ik plastic soldaatjes als jonge jongen (het leger van Napoleon) van 1,5 cm groot, alsof het gevecht verder ging. Daarna ben ik auto’s gaan demonteren en zag ik opeens een betekenisvolle nieuwe wereld voor me, die ik vertaal in mijn autonome werken. Het ziekenhuis als hightech en basic wereld versus de luxe wereld van mijn jeugd bij mijn ouders. Ik hou van beide werelden, basic and luxury. De kunstenaar presenteert een aantal werken onder de bindende titel “Muda”. Met Muda wordt de Japanse bijdrage aan efficiënte productieketens geijkt en bedoeld wordt het uitbannen van alles dat als inefficiënt verondersteld wordt. In de wereld van de kunsten is het afrekenen op bezoekersaantallen natuurlijk een poging om ook de vrije geest te knechten binnen het alles bepalende “marktdenken”. De kunstenaar daagt met zijn werk dan ook die meest nadrukkelijke en drijvende krachten van ons wereldwijde menselijke organisatiesysteem uit. We noemden het ooit kapitalisme en dat systeem gaat al decennia met ons aan de haal. Een systeem dat steeds meer mensen eronder lijkt te krijgen en waarop we maar moeilijk een echt doortastende kritiek weten te formuleren. Laat staan verbeteringen weten aan te brengen. Wellicht komen we bij die zoektocht naar dat betere bij onze genetische samenstelling en begrijpen we dat het egoïstisch najagen van eigen gewin meer dan diep in onze ware aard is verankerd. Evolutie is “a survival of the fittest”, lees: elleboogdenken. En juist dat soort genen is dus evolutionair het sterks vertegenwoordigd. De erkenning van die allesbepalende en “primitieve” dierlijke drijfveren van ons soort mensen is wellicht te eerlijk voor een soort die aan nooit-genoeg, egocentrisme en zelfoverschatting ten onder lijkt te willen gaan. 2023 Maastricht, Mathieu Bruls architect