Onder het Melkbos

Onder het Melkbos kreeg in 2020, met de frisse vertaling van taalkunstenaar Erik Bindervoet, een nieuwe impuls. Vanwege de pandemie liet een Nederlandse theaterversie even op zich wachten. In 2021 nam het kersverse Alkmaarse gezelschap de nieuwe vertaling ter hand en maakte er een voorstelling van. De poëzie, het woordenspel en de humor van het origineel wordt in deze versie bijna minimalistisch vormgegeven. Zo komen er geen rekwisieten aan te pas en bestaat het decor uit slechts twee houten blokken en vijf peertjes licht. Sober? Geenszins. Vanaf het eerste ogenblik wordt de verbeelding aangesproken en is het duidelijk dat de makers dit stuk zowel op toneel als in het hoofd van de toeschouwers willen laten afspelen. Als publiek word je vervolgens anderhalf uur lang blootgesteld aan virtuoos taalgebruik en een vuurwerkshow van kleurrijke personages en observaties. Knap acteerwerk van Linda van Pesch-van Ginneken en Nico Meurs, die naadloos schakelen tussen tientallen rollen, geeft de combinatie van volkse scènes en lyrische beschouwingen de humor en diepte die het stuk zo de moeite waard maakt. Het toneelbeeld wisselt voortdurend zonder dat het onrustig wordt en de fantasievolle regie geeft de acteurs precies de juiste munitie om de zaal in te schieten. Als uiteindelijk het licht weer aangaat, besef je pas dat je de ontbrekende pauze geen moment hebt gemist. Het enige minpuntje dat er dan ook aan de voorstelling te ontdekken valt, is dat het alweer voorbij is. Gelukkig valt er na het zien van Onder het melkbos genoeg te bepraten.