Tentoonstelling Kunstdepot

Bij sommige kunstwerken moet je heel goed kijken om te zien wat er nu eigenlijk wordt afgebeeld of van welk materiaal een schilderij is gemaakt. Denk aan de geborduurde foto van Berend Strik, het volumineuze werk van Tom de Groot waar de verf vanaf lijkt te druipen, of het mystiek portret van Rik Meijers. Ze roepen associaties op met wat je misschien al eens eerder ergens hebt gezien of ze geven juist een heel nieuw beeld van iets dat je nog niet kende. Zo verwijst het aluminium werk van Han Schuil naar een detail van een reeds bestaande afbeelding. Is het een abstracte cirkel, of toch het oogje van een stripfiguur?

Soms zijn er kunstwerken bij die fungeren als vensters op een andere wereld, dan weer zijn het letterlijk schilderijen van vensters. Roger Raveel schilderde een naderende onheilswolk gezien vanuit een raam, terwijl het abstracte werk van Piet Dieleman slechts de impressie geeft van een raamwerk met glas. Andere werken sturen je blik een bepaalde kant op en laten je als het ware ‘meekijken’ met de kunstenaar, zoals Spiegelbeeld van Ad Gerritsen. Daarnaast zijn er kunstwerken bij die spelen met de visuele waarneming: ze beïnvloeden je blik of zetten je op het verkeerde been. De zeer realistische schilderijen van Arnout Kilian of Ina van Zyl lijken bijna levensecht, en het gespannen touw op het doek van Lieven Hendriks is bij nader inzien een illusie van diepte en schaduw in verf.

Over het Kunstdepot

Het Kunstdepot geeft een blik achter de schermen van het museum. Het is zowel museale opslag als presentatieplek voor kunstwerken uit de openbare collectie van SCHUNCK. Het Kunstdepot bestaat uit drie verschillende zalen, met elk een andere tentoonstelling. Twee ruimtes vormen telkens samen een wisseltentoonstelling die elk halfjaar verandert, zoals deze. In de derde zaal is ruimte voor de tentoonstelling die wordt gecureerd door een gast. Deze wisselt vier keer per jaar. De eerste keuzetentoonstelling uit deze reeks wordt samengesteld door Emile Roemer.