Bij Maastricht wordt standaard gedacht aan gezelligheid, borrelen, lachen en amuseren. Hoe kan het ook anders? We hebben het immers over de stad die wel de hoofdstad van het goede leven wordt genoemd.
Voor de 23e keer komt hij als deelnemer naar TEFAF Maastricht. Anthony Meyer, een Amerikaan die zijn galerie midden in Parijs heeft. En die als toonaangevend geldt in de kleine wereld van 'tribal art'.
Er was eens… Een klein dorpje vlak langs Maastricht. Hoewel je er vanuit de drukte van de stad zo inwandelde, leek het hier eerder op landelijk Limburg. Uitgestrekte weilanden en een gezellige dorpskern, omgeven door geschiedenis.
Wie op zoek is naar hippe winkels en verrassende boetieks, is in de binnenstad aan het juiste adres. In deze wijk wandel je van het water tot aan het Vrijthof, en van de Markt via de Grote Staat naar het Onze Lieve Vrouweplein.
In de winter zoeken we graag met z’n allen de knusse plekjes op. Voor de haard na een frisse wandeling, neerstrijken in een gezellige bruine kroeg en met een blosje op je wangen warme chocolademelk bestellen.
De klokken luiden. We mogen naar binnen: de Papyruszaal is geopend! Mensen stromen vanuit alle ingangen de zaal binnen. Er klinkt geroezemoes, gelach, er wordt gezwaaid naar bekenden.
Het was een moment van feest en dat werd al snel duidelijk. We werden ontvangen door een prachtig openingsbeeld van rode sferische lampen en grote posters aan de zijkanten van het gebouw.
Theater is een genre dat vaak in dezelfde hoek wordt geplaatst als stoffige bibliotheken en musea die de stempel ‘voor oude mensen’ krijgen. Maar niks is minder waar!